Η χαμένη πόλη της Ατλαντίδας ήταν μια ιστορία του Πλάτωνα το 355 π.Χ. που ανέφερε ότι ο Ποσειδώνας ήταν ο θαλάσσιος θεός που έφτιαξε την πόλη της Ατλαντίδας. Αυτή η πόλη καυχιόταν για σιντριβάνια με ζεστό και κρύο νερό, τείχη πόλεων και σύστημα άρδευσης για καλλιέργεια έξω από την πόλη. Το αξιοθέατο ήταν ένας ναός στο κέντρο της πόλης στην κορυφή ενός λόφου που είχε ένα άγαλμα του Ποσειδώνα σε ένα άρμα που το σέρνουν άλογα με φτερά. Κάποιοι υποστήριξαν αυτή τη φαντασία ενώ άλλοι την υποστήριξαν ως αναληθή.
Το 1800, ο Ignatius Donnelly υποστήριξε αυτή την ιστορία δηλώνοντας στο βιβλίο του με τίτλο «Antediluvian World» ότι μια τέτοια πόλη υπήρχε στο κέντρο του Ατλαντικού Ωκεανού. Ο Ατλαντικός πολιτισμός εκεί ήταν ο αρχαιότερος πολιτισμός που αργότερα εξαπλώθηκε σε άλλες αποικίες. Αυτή η πόλη πιστεύεται ότι καταστράφηκε από μια καταστροφή της φύσης.
Οι αντιθεωρίες ήταν ότι εφόσον τα ιζήματα στον πυθμένα του ωκεανού δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύψει εξ ολοκλήρου την πόλη λαμβάνοντας υπόψη την περίοδο της ύπαρξής της, αυτή η θεωρία ήταν αναληθής.
Ένας άλλος καθηγητής ιστορίας, ο KT Frost, πίστευε ότι η πόλη όντως υπήρχε, αλλά βρισκόταν στο νησί της Κρήτης, που ήταν το σπίτι του μινωικού πολιτισμού. Δήλωσε ότι αυτός ο πολιτισμός ήταν πράγματι ακμαίος όπου υπήρχε ένα αποτελεσματικό ναυτικό. Λόγω της έκρηξης ενός ηφαιστείου 10 μίλια μακριά από αυτό το νησί, ολόκληρος ο πολιτισμός με την αυτοκρατορία ξαφνικά εξαφανίστηκε. Υπήρχε ομοιότητα σε αυτή την ιστορία με αυτή που πρότεινε ο Πλάτωνας. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η θρυλική πόλη βρισκόταν στην Κρήτη. Η διαμάχη ανάμεσα στο γεγονός ότι αυτή η ιστορία είναι γεγονός ή φαντασία συνεχίζεται ακόμα.